- tənciyə
- ə. xilas etmə, qurtarma, nicat vermə
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti. 2009.
tənciyə
Look at other dictionaries:
mənciyəz — «Mən»dən oxş. <Gülçöhrə:> Yox, mənciyəz görüb bəyənməyincə ərə getməyəcəyəm. Ü. H.. <Xanımnaz:> . . Mənciyəz şəhərə gedirəm. C. C.. <Həcər:> Mənciyəz anamdan yeyərdim töhmət. S. Rüst … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
burunnamax — (Ağcabədi, Ağdam, Bərdə, Füzuli, Şuşa, Tərtər) yola verməmək, incitmək. – Gördüm məni burunnuyur, mənciyəz də çıxdım gəldim evimizə (Ağdam); – Nənəm başdıyıf gəlini burunnama:, heş bilmirəm axırı nolajax (Şuşa) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şa:t — I (Daşkəsən, Gədəbəy, Mingəçevir) bax şa:d. – Qolxozda qərar çıxdı kın, dəyirmənçiyə şa:t əvəzinə pul versinlər (Gədəbəy) II (Mingəçevir) şahid. – Gedək sən də şa:t dur maηa … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dilənçipayı — is. Dilənçiyə verilən pul və s. ; sədəqə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dilənmək — f. 1. Dilənçilik etmək, yolçuluq etmək; sədəqə yolu ilə özgədən pul, çörək və s. istəmək. Dilənmək qəsdilə düşüb dərbədər; Gəzərsən bir evdə, pakizə düxtər. Q. Z.. Dilənçi dedi: – Mən də elsiz obasız bir qoca, dilənçiyəm. Kəndlərdə dilənirəm. S.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
elsiz-obasız — sif. Yurdu, məskəni olmayan. Dilənçi Nurəddinin titrəməsini görüb dedi: – Məndən qorxma, oğlum, mən də elsiz obasız bir dilənçiyəm. S. S. A … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
iraq — z. Uzaq, uzaqda. İraq olmaq. İraq durmaq. – Gül əkdim, şaxta vurdu; Nə yaman vaxtda vurdu; Bimürvət ovçu məni; Yardan iraqda vurdu. (Bayatı). Mürği ruhum getməz səndən irağa. A. Ə.. İraq düşmək – uzaq düşmək, ayrılmaq, uzaqda olmaq.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
məlamət — is. <ər.> Danlaq, danlama, məzəmmət, töhmət. Ey Füzuli, mən məlamət gövhərinin gənciyəm; Əjdəhadır kim, yatıb çevrəmdə zənciri cünun. F.. Məlamət etmək (eləmək, qılmaq) – məzəmmət etmək, danlamaq, töhmətləndirmək. <Mirzə Rəhim ağa:>… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaraqul — is. Keçmiş zamanlarda qara irqə mənsub olan hər bir adama, zənciyə verilən ad; qulam. Qrimə başladıq, mən də özümü bir qaraqul eləmişdim. Həm də: – Ərəblər qara olur, – deyə özümü bu şəklə salmışdım. H. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sədəqə — is. <ər.> Yoxsula, dilənçiyə verilən pul, şey. Sədəqə vermək. Sədəqə paylamaq. – Yolun o tay bu tayında hasar təşkil edən dilənçilər, kor və şillər . . sədəqə diləyirdilər. Ç.. Tapdıq olanda Göyçək çoxlu sədəqə paylamışdı. Ə. Vəl.. // məc.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
